Het leven ligt op straat
Als de eenzaamheid
Mij uit het stil huis verdrijft
Met haar vertrouwde zwijgen
Pen in de hand
Besluit ik eens ouderwets
De woorden aaneen te rijgen
Eerst de voordeur
En dan dansen de letters
Zomaar over straat
Je hoeft niet lief te hebben
Om te begrijpen
Waarheen mijn pen gaat
Overal waar bloed stroomt
Vloeit inkt als vanzelf
Het leven achterna
Woorden struikelen
Aarzelend, doch ononderbroken
Dit is waar ik voor ga
Vertellen zal ik
Van spelende kinderen
Tranen op het schoolplein
Stijlloze studentes
Die volgens henzelf
Op de top van de wereld zijn
Schrijven ook weer
Van dagjesmensen
Op terrassen gevuld
Van goede gesprekken
En ijzige stiltes
Tot eindeloos suf geluld
Ik kom langs de man
Die mij altijd groet
Zonder mij te kennen
Ik groet hem terug
Geen idee wie hij is
Ik leerde hem herkennen
Hier in de stamkroeg
Die geen kroeg is, maar
Waar nochtans koel vocht vloeit
En we glazen legen
Nonsens uitdelen
Terwijl het rijmwerk groeit
Tot grote hoogten
Stijgt de temperatuur
En met rode wangen
Grijp ik mijn pen weer
Begin weer verhalen
Over iedereen op te hangen
Verslagen van mensen
Verloren, vergeten en allebei
Van groot, klein en beide niet
Verhalen over dromen
Verliezen, winnen en wat niet
Van geluk, genot en naakt verdriet
Tot de inkt vergaat
Druipend in de regen
En het leven verder gaat
Komen wij elkaar wel weer tegen
-
Dit gedicht verscheen in de oktobereditie van de Assendorper, een Zwolse wijkkrant.
26 Oct 2018
| << Prvious 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 Nxt >> |
