jij, jij
je hebt jouw neus gesnoten
je hebt jouw neus gesnoten in een papieren zakdoekje
zo'n goedkope van een huismerk
je hebt vijftien cent bespaard op tien pakjes papier
individueel verpakt
in zakjes van acht
je stond erbij, keek ernaar en hebt
een keuze gemaakt waar je, nu, achteraf
misschien wel spijt van hebt
je hebt jouw neus gesnoten in een papieren zakdoekje van een huismerk
en het is aan flarden gegaan
het papier bleek niet bestand tegen de kracht van lucht
waarmee jij overbodige lichaamsrestanten verwijderde
snot is hetgeen dat het papier nu bij elkaar houdt
de draden lopen ook van jouw vingers naar wat
kort hiervoor nog een papieren zakdoekje van bedenkelijke kwaliteit was
je hebt jouw neus gesnoten in een papieren zakdoekje van een huismerk
en er daarna nog twee gepakt
jouw vingers eraan afgeveegd en tenslotte twee druipende hoopjes snotpapier
in een derde gewikkeld
tot een bolletje
en daar een lekkend zakje snot van gemaakt
je hebt dat zakje neergelegd op de bank, precies tussen ons in
en dat bolletje snot, dat zakje
dat straks een nat plekje zal achterlaten als je het voorzichtig oppakt om weg te gooien
dat bolletje snot is jouw mening
voor mij
Dit is de uitgeschreven versie van een spontaan gedicht, waarvan je de opname kunt terugvinden op mijn smoelboek