gedicht: afscheid (anno 21)

op subtiele toetsen van vanille
en kruidnagel
speelt een lichtbitter lied
getooid haar naam

proef de klank van eenzaamheid
met verlies vermengd
streel vingers op gescheurd, gekookt vlees
vluchtig genezend, nimmer
nieuw

er hangt
zwavel in de lucht
van het verleden verbrand
vergeten is gewenst
doch
onvermijdelijk onmogelijk

voortgaan verplicht
blijkt zowel zegen als vloek