gedicht: afscheid (anno 21)
op subtiele toetsen van vanille en kruidnagel speelt een lichtbitter lied getooid haar naam
proef de klank van eenzaamheid met verlies vermengd streel vingers op gescheurd, gekookt vlees vluchtig genezend, nimmer nieuw
er hangt zwavel in de lucht van het verleden verbrand vergeten is gewenst doch onvermijdelijk onmogelijk
voortgaan verplicht blijkt zowel zegen als vloek
Jeroen Kraakman @ 06 Jan 2022
|