: levenslijn
Zacht valt de schemering wolkeloos staalblauw omrandt mijn blikveld daarbinnen grijpt groenzwart rap om zich heen
op het ritme van de eenzame specht vertellen boven mijn hoofd vogels verhalen van gevaren en verleiding, van verdwaalde reizigers
midden in het bos, een telefooncel brandend licht zachtgeel tegen dreigend zwart een oase in de nacht
de bomen houden hun adem in als gerinkel klinkt galmend tegen stammen, vervliegend tot in toppen waar de vogels zwijgen, de specht rust
ik pak de hoorn op achter mij valt de deur dicht
suizende stilte in de verte het bonken van mijn eigen hart de isolatie volledig
dan een begripvolle stem, luisterend oor kalmerend mens
het is niet veel, maar het is genoeg om in een eenzame cel het duister buiten te houden
in ieder geval vannacht
Jeroen Kraakman @ 12 Feb 2023
|