gedicht: engelen en astronauten

vluchtte omhoog
langs dampkring en hemellichaam
door ogenschijnlijk eindeloos
duister

ontmoette engelen en astronauten
monsters, groot en klein
bezette en verlaten eilanden in het
zwart

ging voorbij, tot waar richting niet bestaat
stond op de rand van alles en niets
schreeuwde om antwoorden, leven,
liefde

kreeg slechts
mijzelf weerspiegeld