Ik zag tien beren letters smeren
Oh, het was een wonder
Met dikke kwasten en fijne penselen
Kliederden zij alles onder

Onder luid gebrul en gegrom
Schreven zij hun gedicht
Over schier eeuwigdurende duisternis
En schitterend nieuw licht

Ze smeten de klodders
Met hun grove klauwen
Leken haast achteloos
Iets schitterends te bouwen

Tevredenheid straalde van hun snuit
Terwijl ik stond te lezen
En dit wonder, zo zag ik
Zou immer ongeprezen

Waarover de beren schreven
Zal altijd een geheim blijven
Want grote bruine beren
Kunnen niet bepaald netjes schrijven.

-
Dit gedicht is recentelijk verschenen in de Poemtata poëziebundel 2018: 'Ik zag tien beren letters smeren'. Deze poëziebundel verscheen naar aanleiding van de dichtwedstrijd van deze organisatie.