gedicht: Bleek vuur

Daar, de wekker gaat
De nachtmerrie ten einde
Om verder te gaan
Slechts goed verlicht

Jij ontwaakt dan half
Strompelt door de dagen
Zonder de jaren te kennen
Met een doods gezicht

Men roept en schreeuwt
Om liefdes zo diep
De harten te volgen
Waarheen zij vliegen

Maar jouw hart is zwart
Leeg als de flessen
Waarmee jij jezelf
Hoopt te bedriegen

De bazen roepen
Meer geld, meer geld
En de klanten schreeuwen
Meer eten, meer vreten

En jouw collega's als jij
Van binnen bedorven
Dat ze van buiten leven
Kunnen zij niet weten

Je lijkt zo tevreden
Met je leven oh zo kalm
En je oogt zo gelukkig
Met de dagen oh zo fijn

Maar je kunt niemand foppen
Met je ogen immer dof
De bleekheid op je wangen
Is het leven jou te klein

Zo kruipt het leven
Aan jou voorbij
Zonder benul van tijd
Of kennis van zaken

En is jouw enige passie
Een zacht geheim
De stille wens
Voortijdig van het pad te raken