gedicht: Gedoofd
En dan gaat plotseling het licht uit Dooft de kaars en omsluit mij duister als ik stil kon zijn, zou ik horen Mijn eigen ademhaling, piepend zacht Maar ik gier slechts hete tranen Wacht gespannen op gefluister Het komt wel goed als altijd, mijn lief Al wat klinkt is doodse stilte Eeuwig eenzaam in de nacht
Jeroen Kraakman @ 13 Nov 2018
|