gedicht: Teveel
Het was allemaal zo goed De wereld zo kalm Mijn favoriete plaat speelde De koffie was heet Een frisse wind waaide Door elke spleet Zij blies de stof Uit mijn haren, mijn hoofd
Ik gooide de deuren open De zon kwam aarzelend Over de drempel geschenen Woorden dansten zacht Over de regels Terwijl de nacht Voorbij gleed Slecht onthouden, goed verdoofd
Daar was de schrik Iets vluchtigs in het klein Gevangen in de hoek Van mijn ogen Was jij geschrokken En plots bewogen Of op jacht Naar volgend ontbijt
Daadkrachtig ging Ik vlug te werk Met bezem En grof geweld Gooide je naar buiten En heb je verteld Daar te blijven Enge, kleine kruiper
Jij kan er ook Niets aan doen En bent nu kreupel Aan een poot Verliest de strijd Wordt nooit groot En voor ik het weet Ben jij dood
Alleen maar om mijn angst Voor klein en groot
Het spijt me.
Jeroen Kraakman @ 30 Nov 2018
|