gedicht: Teveel

Het was allemaal zo goed
De wereld zo kalm
Mijn favoriete plaat speelde
De koffie was heet
Een frisse wind waaide
Door elke spleet
Zij blies de stof
Uit mijn haren, mijn hoofd

Ik gooide de deuren open
De zon kwam aarzelend
Over de drempel geschenen
Woorden dansten zacht
Over de regels
Terwijl de nacht
Voorbij gleed
Slecht onthouden, goed verdoofd

Daar was de schrik
Iets vluchtigs in het klein
Gevangen in de hoek
Van mijn ogen
Was jij geschrokken
En plots bewogen
Of op jacht
Naar volgend ontbijt

Daadkrachtig ging
Ik vlug te werk
Met bezem
En grof geweld
Gooide je naar buiten
En heb je verteld
Daar te blijven
Enge, kleine kruiper

Jij kan er ook
Niets aan doen
En bent nu kreupel
Aan een poot
Verliest de strijd
Wordt nooit groot
En voor ik het weet
Ben jij dood

Alleen maar om mijn angst
Voor klein en groot

Het spijt me.