Gedicht: Hoe een leven te redden
1. Zo stap ik voort over het pad dat ik koos het gewicht van duizenden op mijn schouders
het drukt zwaar steeds momenten dat ik dit niet langer dragen kan
mijn voeten slepen rug kraakt, en over mijn gebarsten lippen kruipt slechts gekreun
het laatste moment mijn overgave, hier zak ik door mijn knieën blaas mijn adem uit
2. Zomaar, daar een hand op mijn schouder kalm klinkt een stem laat mij maar
ik kijk op en zie een mens, een vriend duizenden drukkend op de schouders
neemt zo, zonder moeite de mijne erbij samen stappen we rustig voort
we praten, we lachen vertellen verhalen ik luister, ik spreek en rust wat
bij een tweesprong kijken wij ieder een andere kant uit nemen afscheid
3. zo stap ik voort over het pad dat ik zelf koos met mijn duizenden op de schouders
daar ontmoet ik een mens in overgave door de knieën gezakt blaast de adem uit
mijn hand leg ik op een schouder kalm klinkt mijn stem Laat mij maar.
Jeroen Kraakman @ 23 Apr 2019
|