gedicht: Hoe een leven te redden

1.
Zo stap ik voort
over het pad dat ik koos
het gewicht van duizenden
op mijn schouders

het drukt zwaar
steeds momenten
dat ik dit niet langer
dragen kan

mijn voeten slepen
rug kraakt, en
over mijn gebarsten lippen
kruipt slechts gekreun

het laatste moment
mijn overgave, hier
zak ik door mijn knieën
blaas mijn adem uit

2.
Zomaar, daar
een hand op mijn schouder
kalm klinkt een stem
laat mij maar

ik kijk op en zie
een mens, een vriend
duizenden drukkend
op de schouders

neemt zo, zonder moeite
de mijne erbij
samen stappen we
rustig voort

we praten, we lachen
vertellen verhalen
ik luister, ik spreek en
rust wat

bij een tweesprong
kijken wij ieder
een andere kant uit
nemen afscheid

3.
zo stap ik voort
over het pad dat ik zelf koos
met mijn duizenden
op de schouders

daar ontmoet ik
een mens in overgave
door de knieën gezakt
blaast de adem uit

mijn hand leg ik
op een schouder
kalm klinkt mijn stem
Laat mij maar.