gedicht: De laatste vluchteling

kom bij me liggen
onder de felgele hemel
jouw bruine ogen
glanzen
boven een
stralende lach

ik droomde vannacht
dat ik afscheid nam
van mijn kind
ze keek mij
nog eenmaal aan
duwde de boot af

versteend
zocht mijn blik
langs de horizon
naar een teken
van leven
ik zag haar niet

vertel mij
dat niet zij ging
hoe iedereen vertrok
maar zij bleef
als mijn immer alles
was zij, zij is

de laatste vluchteling.