gedicht: tegen stelling

Windstil
regen valt
recht naar beneden

maar binnen
gieren gitaren
ontploffen drums
schreeuw ik mijn
hart,
verdriet,
frustratie,
en
moedeloosheid
door de woonkamer

kam mijn wilde haar
droog mijn tranen
klim in mijn rad
de verplichting roept

het is alles dat ik ooit had