Gedicht: tegen stelling
Windstil regen valt recht naar beneden
maar binnen gieren gitaren ontploffen drums schreeuw ik mijn hart, verdriet, frustratie, en moedeloosheid door de woonkamer
kam mijn wilde haar droog mijn tranen klim in mijn rad de verplichting roept
het is alles dat ik ooit had
Jeroen Kraakman @ 20 Aug 2019
|