gedicht: Winterblues

De overgebleven oliebollen zijn hard geworden
nat geworden vuurwerk knalt niet meer
gegil klinkt er slechts bij de buren met dat pasgeboren kindje

de kerstboom is uitgevallen tegen de vuilnisbak op de hoek
slingers en lichtjes, ballen en kaarsen, de piek
alweer veilig weggeborgen op zolder

werklaptops worden voorzichtig opgestart
eerste mails gelezen, doch onbeantwoord, nog even
weggedaan, afgesloten, vergeten

langzaam
sijpelt het besef door gesloten gordijnen
er is geen nieuw, er is geen anders
kom maar door met die winterdepressie
nu de feestdagen haar roes verliezen
blijft niets anders over dan sluimerend verlangen
naar geen derde wereldoorlog en wel een doel in het leven

en praten we slechts
over het weer en wat we eten vanavond
de kleur van mijn nieuwe schoenen en een vervelende zaak
televisieprogramma`s die nooit veranderen
hoe het leven doordendert
zonder dat er ooit iets echt verandert
zonder dat jij ooit echt verandert
zonder dat ik ooit echt
verander

tenminste niet, zolang ik niet doodga