Stadsdichter: Zeeman

Nog nooit
heb ik een zeeman
liefgehad

in de leegte die zij achterliet
dans ik zwierige rondjes
over een tegelpatroon van tachtigjarige lelijkheid
lichtgeel als de gloed van oude kaas
lustig rijpend aan de overkant

waar na de oude strips en nieuwe sigaretten
ook al zo'n gat gebrand is
op de plek waar maar kort nieuw leven ontstond
gevoed met Italiaanse lekkernijen
ingesmeerd met o-zo lijfolie

nog nooit heb ik
een zeeman liefgehad

maar nu ze weg is
mis ik haar
des te meer.

Dit gedicht verscheen in de Assendorper van januari 2020.