Stadsdichter: Zeeman
Nog nooit heb ik een zeeman liefgehad
in de leegte die zij achterliet dans ik zwierige rondjes over een tegelpatroon van tachtigjarige lelijkheid lichtgeel als de gloed van oude kaas lustig rijpend aan de overkant
waar na de oude strips en nieuwe sigaretten ook al zo'n gat gebrand is op de plek waar maar kort nieuw leven ontstond gevoed met Italiaanse lekkernijen ingesmeerd met o-zo lijfolie
nog nooit heb ik een zeeman liefgehad
maar nu ze weg is mis ik haar des te meer.
Dit gedicht verscheen in de Assendorper van januari 2020.
Jeroen Kraakman @ 28 Jan 2020
|