Gedicht: 04:04 niet gevonden
De kamer zwijgt in het niets diverse kleuren drukkend zwart zwaar op regelmatige borst
de wind duwt tegen de ramen sluipt door iedere kier likt aan de gordijnen
de nacht spuugt mij uit levert genadeloos mijn verstand aan de eeuwigheid
ik hijg, ik zweet, ik draai als een liefhebber
sta doodsangsten uit.
Jeroen Kraakman @ 11 Feb 2020
|