gedicht: ik heb
ik heb roze bloemetjes geteld duizenden fluitend bloeiend alsof de winter nooit bestaan heeft
ik heb de allereerste hommel gezien dom en duf van de winterslaap tegen alles stuiterend dat hem niet deren kan
ik heb zwijnen zien zwijnen in de straten van Italiaanse leegte lustig knorrend in nieuwe werkelijkheden
ik heb vogels horen zingen iedere ochtend de laatste weken vandaag, gisteren morgen toch opnieuw
ik heb een spinnetje verjaagd stiekem kruipend naar blote voeten badend op koel cement onder de gouden lamp
ik heb de honden gehoord vrolijk blaffend in de straten iedereen thuis, iedereen thuis plots elke dag zondag
ik heb het leven gezien dat gaat kalmpjes doorgaat zoals niets verandert wat een troost, wat een troost
ik heb troost.
Jeroen Kraakman @ 20 Mar 2020
|