gedicht: tsunami in de woestijn

ze zei
je bestaat uit
twee helften
de stoere, de grote
en koele
is hier
maar de andere
de kleine, de bange, de eenzame
jij
loopt al jarenlang
verdwaald in de woestijn

sindsdien steeds
als ik mijn ogen sluit
zie ik mijn kleine zelf
in de Sahara
een tsunami huilen