brieven aan niemand: naamloze verhalen
Iedere letter is een gevecht Al maandenlang Soms schrijft hij zomaar enkele mooie zinnen op, maar zodra bewustzijn beseft, stokken woorden Inkt droogt op, terwijl kaal papier hem betekenisloos aanstaart Het blad blijft liggen, ter inspiratie, als teken van hoop Er was iets, dus het kan er weer zijn, zoiets Tegen beter weten in Uiteindelijk schuift het terzijde, naar de plek waar al die andere hoopvolle startschoten zich bevinden Aan de uithoeken van de eettafel, op de vloer rondom de bank, in de keukenla tussen vleesmes en aansteker Op de vensterbank naast stervend groen, tussen ongelezen boeken in de kast, gevuld met hunkerende woorden In de badkamer, tussen tandenborstel en pasta, gel en pijnstillers De mooiste zijn met plakband en kauwgum op de deur geplakt die hem van de buitenwereld scheidt Overal waar je kijkt zwerven flarden van gedachten, op papier gekrast in onnavolgbare lijnen
Als je midden in de woning tegen het plafond gaat liggen, jouw ogen langzaam de kamer laat ontdekken Zouden zijn gedachten als wolken zijn, aan je voorbij zwevend Je zou flarden van een fantastisch verhaal lezen Dat nooit meer geschreven zal worden
Want, tot op de dag van vandaag Is iedere letter een gevecht
Jeroen Kraakman @ 06 Jan 2023
|