Toen de brugklassers maandagochtend aan hun eerste toetsweek begonnen, zwetend boven zinsdelen en woordsoorten, schreef ik ze een klein gedichtje toe.

Dit gedicht als poster downloaden? klik hier. Je hoeft er niets voor te doen of te betalen, ik wil je alleen vragen mijn naam eronder te laten staan.

zo sta je
tegenover mij
onder een zijden lucht, waar
de stilte valt als sneeuw

je gelooft mijn ogen niet
mijn woorden, gedempt wit
kerven littekens in jouw luisteren

huid rafelt, scheurt, breekt
jouw gezicht, platgedrukt tegen de werkelijkheid,
een mengelmoes van vermoedens

haat bouwt op
als een honger in de ziel

met donderend geraas
stort de stilte ineen

de verdoving is uitgewerkt
hier
komt het verdriet

goedemorgen,
eerste zonnestraal
liedje in mijn hoofd
nieuw blad aan plant
verse koffie in bed
jouw glimlach

goedemorgen,
mooie dag

Zacht valt de schemering
wolkeloos staalblauw omrandt mijn blikveld
daarbinnen grijpt groenzwart rap om zich heen

op het ritme van de eenzame specht
vertellen boven mijn hoofd vogels verhalen
van gevaren en verleiding, van
verdwaalde reizigers

midden in het bos, een telefooncel
brandend licht
zachtgeel tegen dreigend zwart
een oase in de nacht

de bomen houden hun adem in
als gerinkel klinkt
galmend tegen stammen, vervliegend tot in toppen
waar de vogels zwijgen, de specht rust

ik pak de hoorn op
achter mij valt de deur dicht

suizende stilte
in de verte
het bonken van mijn eigen hart
de isolatie volledig

dan
een begripvolle stem,
luisterend oor
kalmerend mens

het is niet veel, maar het
is genoeg om
in een eenzame cel
het duister buiten te houden

in ieder geval vannacht

bericht
tussen voetbaluitslagen
en schaakanalyse
over een man
waar ik nooit meer aan denken zou
tot zijn dood
zo onverwacht kwam

ik zal hem niet missen, want ik
kende hem niet
maar ik zal hem herinneren, want
ik herkende zijn verdriet


rust zacht, Lieuwe.