gedicht: ontsnapping

bouwde een toren
met alle letters van je naam
strooide er de
herinnering aan je glimlach
overeen
wachtte tot de wind haar
omverblies

tekende jouw gezicht
met mijn vingers in het zand
kuste zacht
jouw ruwe lippen
vaarwel
zag hoe de zee je gulzig
opdronk

schreef valse liefdesverklaringen
in mijn dagboek
schetste zomerdagen
vol zoete stiltes die
nooit plaatsvonden
besefte dat wij alleen in mijn hoofd
bestonden