tussen
drieëntwintig beelden van ballerina's
trok verdriet mij aan

ze stond in de hoek, blauw te zijn
rug naar zaal
tranen in handen verborgen

ik wilde haar
zien, troosten
aanraken, omdraaien
liefhebben, maar

ze was brons
warmbloedig, ijskoud
ze toonde mij
rug en verder niets

zo dwaalde ik
langs haar overige zelven
zag
verbazing, verveling
spel en slaap

bleef staan bij
hand boven ogen
blik op verte
doopte haar; hoop